رتبه بندی استانهای کشور براساس شاخصهای حمل و نقل جاده ای

حرکت مسافر، کالا و اطلاعات مولفه اصلی جوامع امروزی محسوب می‌شود. هدف از سیستم‌های حمل و نقلی پرکردن فاصله بین مکان‌های جغرافیایی که تولید سفر را انجام داده و کالا و مسافر توسط مجموعه ای از مقصدها جذب می‌‌شود. ایران کشور گسترده‌ای است که مراکز شهری و روستایی، تولید و مصرف به صورت ناهمگونی در سطح آن پراکنده شده‌اند. سیستم‌های حمل و نقل جاده‌ای بین این مراکز ارتباط برقرار می‌کند. از سویی ایران در مسیر بزرگراه‌های بین‌المللی قرار دارد که پل ارتباطی بین شرق و غرب جهان محسوب می شوند، کشورهای مختلف از ایران به عنوان کریدور عبور استفاده می‌کنند. از این‌رو شبکه حمل و نقل جاده‌ای به صورت گسترده‌ای در سطح کشور پراکنده شده است و پتانسیل بالایی برای توسعه مناطق و کاهش سطح نابرابری‌های فضایی دارد. همچنین استان‌های کشور از نظر شاخص‌های حمل و نقلی و عملکردی دریک سطح قرار ندارند. هدف این مقاله تعیین رتبه و جایگاه استان‌های کشور براساس شاخصهای حمل و نقل جاده‌ای است که از روش الکتره III برای رتبه‌بندی استفاده شده است. روش الکتره یکی از روش‌های رتبه‌بندی است که از طریق مقایسه گزینه‌ها با هم، گزینه برتر را مشخص می‌کند و در نهایت امکان رتبه‌بندی گزینه‌ها را فراهم می‌آورد از نرم افزار DIVIZ برای رتبه‌بندی گزینه‌ها استفاده شده است. برای رتبه‌بندی از داده‌های حمل و نقل جادهای استفاده شده است، براساس 5 معیار (امورایمنی و ترافیک، برنامه ریزی حمل ونقل هوشمند، امور فنی و زیربنایی، حمل مسافر، حمل کالا) رتبه بندی انجام شده است. براساس نتایج تحقیق استان تهران بالاترین رتبه را دارد پس از آن استان قزوین در رتبه دوم و استانهای کرمانشاه، البرز و مرکزی به‌صورت مشترک در رتبه سوم و استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان در انتهای لیست واقع شده‌اند.